Aan mijn mediationtafel hoor ik regelmatig de vraag hoe het in de toekomst verder moet. Gescheiden ouders blijven immers nog steeds ouders. Samen. Maar dan niet meer samen. Van ex-partners naar collega-ouders, hoe doe je dat?
Het moment van berusting en acceptatie, wanneer er iets gebeurt aan tafel.
Wanneer verdriet en boosheid zijn gezakt en er ruimte is voor acceptatie en overleg, gebeuren er vaak heel bijzondere dingen aan tafel. De weg hiernaartoe is voor iedereen verschillend. Soms kort en rechtdoor, soms lang, hobbelig en een hele uitdaging. Je merkt het wanneer je elkaar weer wat kan gunnen, bijvoorbeeld in de omgang met de kinderen, op financieel vlak, bij de verdeling van de spullen of bij een omgangsregeling met de hond.
Als ik mensen probeer uit te leggen wat mijn vak zo ontzettend mooi maakt, dan benoem ik dát kantelpunt. Het moment van berusting en acceptatie, wanneer er iets gebeurt aan tafel. Het wordt niet benoemd, vindt plaats in stilte en is voelbaar voor iedereen in de ruimte. Het punt waarop de één begrijpt wat de ander zegt en bedoelt. Waarop de ander zich ook echt gehoord en begrepen voelt. Geen tegenargumenten, geen 'ge-ja-maar', slechts zonder strijd aanhoren. Het moment waarop je allebei beseft dat beslissingen van de ander niet tégen jou worden genomen, maar puur voor het eigen geluk.
Ik hoor je zuchten. Dit kantelpunt kan op dit moment voor jou nog maar een heel klein stipje aan de horizon zijn wanneer verwijten de kamer door vliegen iedere keer als jullie het onderwerp scheiden met elkaar proberen te bespreken. Ik merk het ook aan wanhopige gebaren en geïrriteerde blikken aan mijn mediationtafel. “Hoe komen we hier ooit uit?”.
Het uitgangspunt dat veel mensen kan helpen aan de voet van het scheidingsproces is: stel een doel, wat wil je bereiken? En wanneer er kinderen zijn betrokken, vraag jezelf af hoe je wilt dat jullie kinderen straks op de scheiding terugkijken, wat ze zich ervan herinneren.
Kinderen voelen zich het veiligst bij hun ouders. Nu die niet meer samen zijn, wil het niet zeggen dat ze nooit meer tijd samen met hun kinderen kunnen doorbrengen.
Goed scheiden
Het kan écht, goed scheiden. Maar het kan veel van je vragen in deze achtbaan van emoties.
Onderstaande tips bieden houvast en ondersteuning: goed scheiden doe je zo.
Ik kan het niet vaak genoeg herhalen: bij alles wat je doet, houd het belang van de kinderen voor ogen. Zij zijn degenen voor wie de scheiding net zo’n grote impact heeft, zonder dat ze er direct invloed op hebben. Tips over hoe jullie het de kinderen kunnen vertellen, lees je hier.
Zoek hulp wanneer je vastloopt. Een scheiding is een rouwproces waar je door heen gaat. Waar je bij rouw na overlijden veel steun uit je omgeving ontvangt, is dat bij een scheiding meestal niet vanzelfsprekend, maar daarom niet minder belangrijk.
Probeer stil te staan bij de mooie momenten die jullie samen hebben gekend en wat jullie voor elkaar hebben betekend. Voor de scheiding keken jullie immers anders naar elkaar dan nu. Werk aan jezelf en de acceptatie van deze ingrijpende gebeurtenis. Des te eerder zie je de toekomst weer met vertrouwen tegemoet. Hoe eerder jij ontspant, hoe sneller het rust brengt bij de kinderen.
De administratieve afwikkeling van een scheiding kan veel energie kosten en vergt veel uitzoekwerk. Daarnaast is het lastig afspraken maken wanneer je (samen) nog erg boos of verdrietig bent over de scheiding. Samen afspraken maken lukt het beste wanneer je je daar rustig en sterk genoeg voor voelt. Eerst verwerken dus.
En dan is het moment daar. Alle afspraken zijn verwerkt in een ouderschapsplan en/of echtscheidingsconvenant. Niet veel later is de scheiding rond. Jullie nieuwe rol als collega-ouders moet zich nog vormen, maar hoe meer positieve energie je hier in stopt, hoe fijner voor de kinderen. En dus voor jezelf.
Vaak zit het ‘m in kleine dingen. Kinderen voelen zich immers het veiligst bij hun ouders. Nu die niet meer samen zijn, wil het niet zeggen dat ze nooit meer tijd samen met hun kinderen kunnen doorbrengen. Denk eens aan een kop koffie bij de overdracht van de ene ouder naar de andere, samen naar een voetbalwedstrijd gaan kijken of verjaardagen van de kinderen gezamenlijk vieren. Kortom: gun het je kinderen om af en toe beide ouders om zich heen te hebben. Van onschatbare waarde. Gelukkig gescheiden.