Het liedje van Acda en De Munnik, bij de meesten gaat wel een belletje rinkelen. Het duo dat ruziën over de verdeling van de spullen na een scheiding zo treffend bezingt.
Hoe werkt een conflict?
De vraag is in het geval van de cd’s is hier natuurlijk: wil je ‘m echt zo graag zelf hebben, of misgun je het de ander?
En als je de ander iets niet gunt, is
het dan reëel zelf te verwachten dat jij wel krijgt wat jij graag wil hebben?
Het is daarom belangrijk dat er eerst een situatie wordt gecreëerd waarin er enigszins ruimte is voor begrip voordat er verdeeld en onderhandeld wordt. Want als je elkaar niets gunt, wordt verdelen een enorm lastige opgave.
We willen zo graag dat er naar ons geluisterd wordt, dat we zelf vergeten te luisteren.
Op het moment dat je het oneens bent met elkaar, gaan we juist harder praten, meer argumenten of juist oplossingen en adviezen aandragen. Dit alles om de ander te overtuigen van eigen gelijk.
Spreken is zilver, zwijgen is...
Het enige wat je op dat moment wil, is dat de ander naar je luistert. Maar hé, wil degene over wie jij je relaas uitstort niet precies hetzelfde? Gehoord worden? En daar zit de kern van het probleem die de verandering in de weg staat. We willen allebei zo graag dat er naar ons geluisterd wordt, dat we zelf vergeten te luisteren. Je bent er immers (onbewust) gewoon op uit je gelijk te halen én we weten natuurlijk allang wat de ander bedoelt te zeggen. En die overtuiging versterkt je eigen standpunt, waardoor we nog meer willen overtuigen. En onderbreken. Daar zijn we ook heel goed in. Hiermee geef je onbewust het signaal aan de ander dat je niet aan het luisteren bent en je eigen verhaal belangrijker vindt. Je bent meer met jezelf in gesprek, dan met de ander.
Kortom: het gesprek is veranderd in een wedstrijd.
Je voelt ‘m al aankomen: we bereiken helemaal niets, terwijl we beiden zo de behoefte hebben dat de ander luistert, je serieus neemt en je standpunt erkent. En hoe gek het ook klinkt, dit begint met luisteren. Gewoon zwijgen. En een beetje oprechte interesse in de ander. Wat je geeft, krijg je immers terug.
Ik vond de simpelheid van dit gegeven zo bijzonder dat ik het in de praktijk begon toe te passen. Het gaf me een enorm inzicht in de opbouw van discussies. Die ik overigens veel minder had nu ik vanaf het eerste moment begon met luisteren. Ik leerde vervolgens dat het okee is als je het niet met elkaar eens bent. Je hóeft het niet eens te worden wanneer je van mening verschilt, maar het is wel fijn om naar elkaar te luisteren en zo rekening te kunnen houden met elkaar.
Maar gekregen van m’n moeder.
Van mijn moeder dus van mij.
Je mag ‘m hebben!
T i p :
Probeer in een discussie eens te stoppen met praten en te starten met luisteren. Door samen te vatten wat je hoort en vragen te stellen aan je gesprekspartner geef je de ander het gevoel écht te luisteren.